Walang iwanan!

3^rd Sunday of Easter C – in the Year of Faith

April 14, 2013

First Reading: Acts of the Apostles 5:27-32, 40b-41

Responsorial Psalm 30:2, 4, 5-6, 11, 12-13

Second Reading: Revelation 5:11-14

Gospel Reading: John 21:1-19

Ano ang gagawin natin/mo kapag ang lahat ng sa atin/sa iyo ay biglang nawala na? na ang tangi natin/mong pag-asa ay umalis na o lumisan na at naglaho na? namatay na? na abo na?  Papaano kung iniwan o iiwanan kayo/ka na at siya’y lilisan na?  May gana pa ba kayo/ka na magpatuloy, mangarap, magsumikap para maging matatag kayo/ka, sama-sama pa rin at magda-damayan para sa magandang kinabukasan?  Susuko na lang ba tayo/ka na lang ba, na para bang ibabagsak na lang natin/mo ang lahat sapagka’t gumuho na ang atin/iyong mundo? wala na ang ating kasama?  At ang lahat ng atin/iyong pagsusumikap, mga plano at naipundar ay ma-a-abo na lang? liliparin na lang ng hangin, itutumba na lang at hahayaan na lang natin/mong mabulok hanggang sa ang lahat ng ito ay matunaw sa wala?  Parang wala na, wala ng buhay, wala ng kalatuy-latoy ang buhay; parang walang nangyari sa hinaba-haba ng pagsasama, ng mga karanasang pinag-saluhan, ng mga karanasang dinanas at pinag-daanan? 

Ang lahat ng ito at iba pa ang naging karanasan, damdamin at kaisipang pinag-daraanan ngayon ng mga Apostol Pedro, Juan, Santiago, Andres at mga kasama ng ating Panginoong Hesukristo matapos na siya ay hulihin, husgahan, pahirapan, saktan, magpasan at ipako sa krus, hanggang sa siya ay mamatay at ilibing.  Para sa mga Apostol at disipulo, wala na ang Panginoon at nawala na rin ang kanilang pananampalataya, pag-asa, at pagmamahal.  Para sa kanila ay nalibing na rin ang lahat-lahat sa kanila at patay na rin sila, ng akalain nilang si Hesus ay tuluyan ng namatay at naglaho.  Kaya si Pedro ay naghubad na ng kanyang kasuutan at nagsabi sa kanyang mga kasama na “Babalik na lang ako sa pangingisda.”  At, sampu ng kanyang mga kasama ay nagsabi na sila ay sasama rin sa pangingisda sa kanya; na para bang gusto nilang sabihin na: “Balik na lang tayo sa dating gawi,” babalikan na lang nila ang dati nilang ginagawa, dati nilang buhay, total wala na ang kanilang kasama, pinuno, kaibigan, guro o maestro at Panginoong Hesukristo.

Magka-kanya-kanya na lang ba tayo o ikaw at bahala na total patay na o wala na ang atin/aking inaasahan at pag-asa ng si Hesukristo?  Hanggang dito na lang tayo.  O hanggang dito na lang nga ba?

Pagbalik nila Pedro, Juan at Santiago, Andres at iba pa, sa dagat o sa dating gawi, para mangisda ay bakit gayon, wala silang nahuli kahit isang isda gayong magdamagan pa sila sa laot?  Bakit naging mailap sa kanila ang mga isda? At maging ang pampang ng dagat ay parang lumayo sa kanila?

Ang sagot ay dahil sa ang dati nilang buhay at nakasanayan ay nagbago ng dumating si Hesukristo sa kanilang buhay.  Sila na mga sanay o dalubhasa sa pangingisda at alam o kabisado nila ang pasikut-sikot ng dagat, dahil dito na sila lumaki at nabuhay, na kabisado nila pati ang kalaliman o maging ng pampang ng dagat sa Galilea.  Maging ang pagkilos at alon ng dagat ay alam nila kung marami o kakaunti ang isdang naroroon.  At sa bawa’t hagis nila ng lambat sa tubig ay sigurado silang marami silang mahuhuling isda.  Subali’t sa kabila ng lahat ng ito – ang kanilang pagiging sanay na mangingisda, ang kanilang kabuhayan at maging ang kanilang pamilya, ay kanila ng tinalikdan ng sumama sila kay Hesukristo; na sila doo’y mas mabuhayan ng loob, lumaki ang pag-asa, lumaya sa maliit nilang mundong ginagalawan, narating ang mga hindi inaasahang lugar, naka-tagpo ng iba’t-ibang klase ng tao (mayaman, mahirap, may kapangyarihan, alipin, malusog, mahina, may pinag-aralan mangmang, at iba pa).  Naturuan din sila ng karunungan ng mga maka-Langit na bagay, gayon din ng pakikibaka sa mga masasamang element, ng katarungan at pag-respeto sa lahat.  Lumaya sila sa kanilang pagka-alipin sa sarili, at nagkaroon sila ng bagong buhay, ng bagong daan at ng bagong katotohanan.  At ang lahat ng ito ay dahil kay Hesukristo na kanilang Kaibigan, Guro at Panginoon! 

Nguni’t komo wala o mawawala na si Hesukristo ay maglalaho na rin ang kanilang natutuhan at naranasan mula sa Kanya, at hindi na nila ipagpapatuloy ang mga gawaing itinuro Niya sa kanila. Gayon na lang ba iyon? 

At tulad ng inaasahan, di sukat akalain nina Pedro, Juan at Santiago, ni Andres at iba pa mga kasama nila sa bangka na sila ay tawagin at sabihan ng isang tao mula sa pampang sa gayong oras na magma-madaling-araw, kung may nahuli ba sila at ituro sa kanila kung saan maraming isda malapit sa pampang.  Tulad rin ng dati, ang tunay na nagmamahal ang mas makaka-kilala sa kanyang minamahal, ay nagsabi: “Ang Panginoon iyon!”  At sa pagkasabi nito, silang lahat ay nabuhay ng loob.  Nagkalakas at sumigla muli sila, at nanumbalik ang pag-asa.  Mas luminaw na ngayon ang kanilang pang-unawa sa mga nangyayari sa kanila.  At sa sandaling iyon, agad nagbihis muli si Simon Pedro sa kanyang kahubaran.  Isinuot  niyang muli ang hinubat niyang damit ng bagong pagkatao - ng pananamplataya, pag-asa at pag-ibig na may paglilingkod.  Ngayon ay handa na ang lahat, handa na sila sa muling pagdating at pagpapakita sa kanila ng Panginoon, ng pakikisalo sa kanila sa pagbubukang-liwayway.  At upang makatiyak na alam na nga nila ang kanilang gagawin sa kanyang pag-alis, sa kanyang paglisan ay maka-tatlong beses silang tinanong ng ating Panginoong Hesukristo sa pangunguna ni Simon Pedro na: “Iniibig ninyo ba ako ng higit pa dito (sa mga isdang ito, sa dati ninyong buhay at gawi, na gusto ninyong balikan)?”  At maka-tatlong beses din nilang pinatunayan ang kanilang pagmamahal at pagsunod sa ating Panginoon.

Ngayon ay mas handa na sila, sa kabila ng pagdating, pagpapakitang muli at paglisan ng ating Panginoong Hesukristo, at magpa-alam sa atin, ay naniniwala na sila na sumasa-atin pa rin ang dakilang Panginoong Hesukristo kahit na Siya ay liliwan; upang ipagpatuloy natin ang lahat ng ating natutuhan sa Kanya; higit sa lahat ang pakainin, mahalin at alagaan natin ang Kanyang kawang iiwan Niya sa atin sa kabila na wala na siya dito sa lupa at hindi na makaka-sama . . . At kahit na iiwanan na tayo ng ating Panginoong Hesukristo ay mananatili pa rin natin siyang kasama hanggang sa katapusan ng panahon!